منتقم خون شهیدان خواهد آمد

منتقم خون شهیدان خواهد آمد...

والله العلی العظیم هرگز به امر خداوند در امورات زندگیم نه تنها شکایت ندارم بلکه با جان و دل پذیرا هستم. هرگز لحظه ای در خلوت و جلوت زندگی ام از مقدراتی که خدا برایم رقم زده است سوالی برایم ایجاد نشده و نمیشود. خدایا آنچنان دوستت دارم که هر لحظه آرزوی دیدارت را دارم. البته دلم برای دوری از یار وفادارم تنگ شده است. بال پروازم به سوی معبودم بود. دلتنگ پروازم بهمراهش میباشم. اگر چیزی مینویسم نه از سر شکایت میباشد. گاهی برای پروازم که کم میآورم از سر دلتنگی مینویسم. دروغ نمیگویم با همه وجودم دوستش داشتم و دارم.امر خداوند ؛ غالب است بر همه خواسته هایم. من زهره را برای رسیدن به او دوست داشتم.همین و بس + نوشته شده در پنجشنبه شانزدهم فروردین ۱۴۰۳ ساعت 0:23 توسط حسین عرب  |  منتقم خون شهیدان خواهد آمد...

نمیدانم تا به حال از نحوه آشنایی خودم و همسرم نوشته ام یا نه. شاید در این شبها خالی از لطف نباشد تا کمی به اون زمانها برگردم. اگر نحوه آشنایی را بنویسم خیلی از دلایل دلتنگی هایم روشن میشود.سالها قبل ؛ حدود 14 سال قبل ؛ طوفانی در زندگی من رخ داده بود. مثل پر کاهی در آغوش خداوند از این سو به آن سو میرفتم و سعی میکردم رشته وصلم گسسته نشود. این توهم را زهی خیال باطل .... این خدا بود که رشته را محکم کرده بود ... آدمیزاده شیر خام خورده است و در خیالات و اوهام غوطه ور.شبی در عالم رویا خود را در بسط شیخ بهایی دیدم. ( قبلا در وسط این بسط گلکاری بود و به دو قسمت بود. انتهای بسط سمت راست به مسجد گوهرشاد راه داشت و سمت راست به صحن جمهوری اسلامی راه دارد.)در انتهای بسط ؛ آقای مسن سالی ایستاده بود بهمراه چهار خانم که بر چهره شان پوشیه داشتند. در بین این چهار خانم یک ویلچیر بود و خانمی با مانتو و مقنعه سرمه ای بر روی آن نشسته بود. از درون حرم با صدایی رسا گفته شد این همسر شماست .... زهره ....بلافاصله من گفتم : زهره ؟ اما این خانم روی ویلچیر است و من چگونه میتوانم زندگی را با ایشان مدیریت کنم. در همان لحظه خود را در مسجد و رواق دارالحجه دیدم که سینه ام را روی دیوار گذاشته بودم و فشار میدادم. ناگهان همان صدا گفت ایشان از آن شماست. کمک شما خواهیم نمود. دوباره بالای سر ویلچیر بودم. در همان لحظه زهره خانم سرشان را بالا آوردند و چهره زیبایشان را دیدم.حتی رنگ چشمشان را ؛ ذره به ذره چهره را به خاطر سپردم. از خواب بیدار شدم.یک سال بعد عید از دبی به قم جهت دیدار خانواده برگشتم. شبی ؛ یکی از دوستان بنده را دعوت کرد و در میان میهمانی برایم پیشنهاد ازدواح را مطرح نمود. در همان میهمانی آقایی را به من م منتقم خون شهیدان خواهد آمد...